24 Temmuz 2017 Pazartesi

Beklemek

Her şeye fırsat verdim ben;
Yıllara ağır aksak gitmesi için,
Boynu dik bir ortancaya serpilmesi için,
Siyaha biraz solması için,
Kuşların gidip gelmesi için başka diyarlara...
Tam burada durarak işte.
Dört duvarı çatık kaşlı bu odaya bakarak.
Her bir anı nefes diye çekerek,
Suyunu eksik etmeyerek bir çiçeğe,
Bir parça ekmek koyarak pencerenin önüne,
Aşk meşk kime lazım 25 inci seneye yaklaşırken hayat takvimi,
Her bir günü ziyanken,
İşte karanlığın boğduğu bu deniz mavisi odada bekledim.

Mesela tam karşı binadaki küçük çocuğun annesi,
Kaçıp gitmiş adamın birine diye kızdım önce,
Sonra çocuk ağlamaya başladığında bir gece yarısı,
Döner diye dua edip bekledim.
Bugün beşinci seneyi devriyesi annesizliğinin, bekledim.

Mesela şu diğer taraftaki binada yaşlı teyzenin,
Ölmeden önce yaşı gereğin,
Çocuklarından biri gelsin diye bekledim.

Savaşlar biter diye de bekledim.
Namussuzlar hayattan bir kamçı yer, savrulur diye bekledim.
Sonra ki mevsim anlaşılyazı da bmaz bir güzellik sunar diye,
Adalet yerini bulur diye,
Bir masumun göz yaşını keser diye,
Her şey nihayet mutlu bir sona erer diye,
....



1 yorum:

  1. Kutuda son kalan umuttur derler. O da bekletir insanı, hiç acımadan. Oysa taşlar nasıl devrilirse öyle olur sonu. Yasa bu: Entropi. Düzelmez hiçbir şey.

    YanıtlaSil