Kar mı kış mı gelmiş umurunda değil.
Keyfime bakarım ben deyip çıkıyorlar işlerin içinden.
Hem neye lazım ömrü kısalır.
Saçları bozulur.
Onca yıl emek vermeden kazandıkları her şey gidiverir.
Kendini hiç suçlamayanlar, sözüm sizlere.
Bir gün dağ başında bir topak kar gibi güneşe dayanamayacaksınız.
Mevsim böyle bir şeydir tıpk;ı adı kader yahut karma her nasıl anılıyorsa onun gibi.
Düşüvereceksiniz kendinizce dağ, tepe artık her neredeyseniz.
Kendini hiç suçlamayanlar bütün hakaretler zaten size.
Geç mi kaldınız acele edin kurtulmaya bu gavur sözcüğü kadar kaba hayat felsefenizde.
Merhametiniz dağ başında bir solucan kadar ismi duyulmamış.
Gülüşünüz dağ başında çıkan bir avuç ot gibi kimse tarafından koparılmamış.
Günlerinizi önlerinize katın, yaşayın bakalım kime kadar neye kadar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder