Arka Teker

Arka teker daima ön tekeri kovaladı uzunca bir ömür.
Ve ömür oldukça duygusal ve sonlu bir kelimeydi.
Arka teker, bir kader sebebiyle daima savrulması gerektiğini düşündü.
Kuvvetsizdi.
Sürükleniyordu önünü göremeden, her kim ne yaşıyorsa ikinciydi.
Kendine de biraz kinciydi.
Kuvvetli bir isyan anına denk geldi bir gün.
Durdu, kıpırdamadı.
Beraberce saplandılar koca bir bataklığa.
Aşındı sonra her biri.
Değer miydi, bir inat uğruna harcamaya kendini?
Ardından gürültülü bir ses oldu.
Baktı ki yol vermek sırası onun oldu.
Kendi yoluna gidebilmenin o güzel ama aheste saygısı.
Başını döndürdürken, aşındırdı kendisini o hususi sancısı.
Çıktılar hep bareber bir düze.
Sonra çıkardı attı birisi,
Hepsini üst üste.
Arka tekerin ön görme çabası,
Çıkardı her birinin başına bir müşterek hayat kavgası.
Gün be gün, ay be ay konuştular bir dize bin dize.
Fark ettiler ki tekerin pek bir faydası da yokmuş öküze.