Sensiz

Kaybolmak üzreyim zifiri birbirine benzeyen günlerde.

Mağaranın en ucunda bir ışık var, sensin.

Daha  önce de dedim sana dört milyardır yaşamış bu dünya,

Elli bin yıldır yaşamış insan orada, burada.

Ben bir yerlerde sensiz.

Coğrafya da pek bilmem, 

İnkar etme sende söyledin.

Yüz yedi devlet var diyorlar bölük, pörçük.

Demem o ki,

Senden uzakta başka bir vatan da...

Öyle uzun zaman yaşadım ki dünyada,

Hesaplamaya da utanıyorum.

Fakat sorsa bana herhangi biri,

Hiçbir günü seni bilmeden geçmiş olmak istemezdim.

Huysuz, isyankarım.

Bir şeyler değişsin diye çok uğraştım,

Senden evvel,

Sensiz yapamazmışım.

Ağlıyorum kabul da edemiyorum.

Güçsüzmüşüm sen yokken de diyemiyorum.

Üçüncü defa dönüyorum aynı şarkıyı.

Gözümü kapanıyor, ufak tefek ağrım, sızım var.

Şu karşıda ki ağacın arkasında da bir ev var.

Yıkık, dökük.

Demem o ki bu boş bozkıra bile.

Çok defa söyledim.

Ayrılırsak kan davası çıkarırım, dedim.

Hala daha korkağım, söyleyemiyorum.

Bunca elemin, kederin şifası senmişssin.

Umuda körüm, susturamıyorum.