Domates

Nazım Hikmet'in bir şiirini var, belki de zamanın nasıl geçtiğini en güzel anlatan şiirdir.

Ben İçeri Düştüğümden Beri
.
.
.
''Pamuk gibiydi, bembeyazdı ekmek
Ben içeri düştüğüm sene.
Sonra vesikaya bindi.
Bizim burda, içerde, birbirini vurdu millet.
Yumruk kadar simsiyah bir tayın için,
Şimdi serbestledi yine,
Fakat esmer ve tatsız.''

Şimdi bu günlere uyarlasak böyle bir şiir mesela..

Kıpkırmızıydı, tatlıydı domates.
Ben çocukken,
Sonra enflasyona bindi.
Bizim burada. iç anadoluda , birbirini itip, kaktı millet,
Turuncu, tatsız üç lira bir domates için.
Yakında serbestler yine,
Fakat domateslikten bihaber ve tatsız .


Biraz edebi bir çıkış yapmak istedim bağırış, çağırış. gürültü, isyandan anlamayanlar için...